Cz.3 - Ci… Nic nie mów- uciszył mnie. Milczałam tak jak powiedział. Ta chwila trwała paręnaście sekund. Chciałam ją przedłużyć. Oskar ma takie czarujące oczy… magiczne. Po chwili odezwał się znowu. - Do zobaczenia.- mówiąc to, uśmiechał się przeuroczo. I odszedł, zostawiając mnie pod drzwiami domu. Zdezorientowana, weszłam do środka./zpw

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!