|
Te wyraziste chmury wyglądały jak namalowane, i znowu przypomniał mi się screensaver, ten od komputera. Uśmiechnąłem się do chmur. Były takie niegroźne. A ja byłem dobry, wielkoduszny. Czułem, że mogę gadać do słońca, a ono rozumie mój język i mi odpowiada. I czułem ten nienormalny zalew ciepła, zewsząd wokoło, ale nie tonąłem ani nie dławiłem się nim. Unosił mnie jak fala. I mogłem napełnić cały wszechświat tym dobrem i sensem. I wiedziałem. Wszyscy rodzimy się święci, czyści, niewinni, pełni dobroci. Większość z nas zbacza z trasy i tracimy to dobro na rzecz gówna, które mają czelność nazywać dorosłością. Ale zawsze jest wyjście. Jeśli nie można zawrócić tych, którzy zgubili drogę, można przynajmniej zawrócić siebie. / PRZEBIEGUM ŻYCIAE
|
Dodaj komentarz
