|
CZ.97.. -nie pozwolę mu na to, rzekł tyler. -nie od ciebie to zależy, powiedziałam. -ja idę do domu, cześć, do jutra, dodałam. -okej, cześć, odpowiedział i pocałował mnie w czoło i poszedł. kiedy przyszłam do domu, jak zwykle moi bracia i elena byli w salonie. -damon, słyszałam, że chcesz mnie zabić. zabić własną siostrę. no dawaj, nigdzie nie ucieknę będę tutaj stała i się nie ruszała, bo ja się nie zmienię nigdy i wy dobrze o tym wiecie, powiedziałam. -nie taką siostrę poznaliśmy, odpowiedział damon. -ty też się zmieniłeś, kiedy stałeś się wampirem. kiedyś byłeś taki jak stefano, a teraz jesteś gorszy, chociaż nie gorszy ode mnie, bo ja chyba najbardziej ze wszystkich tutaj się zmieniłam. tylko stefano zmienił się na lepsze. on umie kochać, on umie przebaczać. ale damon nie my, my umiemy tylko zabijać i nienawidzić. dla ciebie i mnie liczy się tylko krew, czyż nie mówię prawdę? odpowiedziałam. -robisz się taka sama jak katherine, odrzekł damon. -miło, rzekłam.
|
Dodaj komentarz
