|
Cz.1: Siedziała wpatrzona w jeden punkt, nie wiem chyba nie doszło do niej to, że już nigdy nie będzie jego. Łzy spływały jej bezsilnie jedna po drugiej, nie reagowała na nic, na prośby matki, na jej pocieszanie, na jej mądre słowa których nie potraktowała wcześniej poważnie bo liczył się tylko on. Można powiedzieć, że przerosło ją wszystko, a szczególnie tak wielkie uczucie którym go darzyła, leżała i powtarzała, że nie da rady, że nie wytrzyma kolejnego dnia bez jego dotyku. Nie mogła już nic zrobić. Miała dosyć udawania, że wszystko jest okej, robiła to tylko dlatego, że tak cholernie jej zależało na chłopaku który tak naprawdę nie traktował tego poważnie. Jednak cały czas w głowie przelatywały jej te piękne wspomnienia, pierwsza spędzona noc kiedy leżeli wtuleni w siebie a on powtarzał tylko, że nigdy nie pozwoli jej zranić, że nigdy jej nie zostawi, a jego oczy patrzały tylko na nią i prosiły o to samo. Nie chciał bez niej spędzać czasu, nawet jednej sekundy, starał się jak mógł.
|
Dodaj komentarz
