|
-nie jestem taka, nigdy taka nie byłam. ale przez Ciebie. przez Ciebie się taka staje, dzwonisz, a ja jakby nigdy nic wychodze z domu i się z Tobą spotykam. - powiedziałam zdenerwowana. -ciesze się, że jesteś. to co idziemy do mnie? -zapytał z uśmiechem. -ty nic nie rozumiesz? - wykrzyknęłam, a on stał i patrzył na mnie zdziwiony - nie rozumiesz, że ja już tak nie chce? nie chce być tą dziewczyną, o której zapomina się po jednej nocy, nie chce. - rozpłakałam się. -więc czego chcesz? - zapytał i chwycił mnie za rękę. - ja się w Tobie zakochałam, pragne spędzać z Tobą każdą wolną chwile, przytulać Cię, całować. pragnę, ale wiem, że to nie jest ważne. więc teraz sobie pójde, a ty o tym zapomnisz. dobrze? - łza popłynęła mi po policzku. - nie zapomne... - podszedł i mocno mnie do siebie przytulił.
|
Dodaj komentarz
