|
Nawet jeśli czasem trochę się skarżę- mówiło serce – to dlatego, że jestem sercem ludzkim, a one są właśnie takie. Obawiają się sięgnąć po swoje największe marzenia, ponieważ wydaje im się że nie są ich godne, albo że nigdy im się nie uda. My, Serca, umieramy na samą myśl o miłościach, które przepadły na zawsze, o chwilach które mogły być piękne, a nie były, o skarbach które mogły być odkryte, ale pozostają niewidoczne pod piaskiem. Gdy tak się dzieje, zawsze na koniec bardzo cierpimy…
|
Dodaj komentarz
