|
W końcu poza Tobą nie ma nikogo w domu. Nareszcie możesz wyładować swoje wszystkie emocje, które zatrzymywały się pod cienka warstwą skóry. Od paru miesięcy z każdą ważną chwilą tak się nagromadzały, że jeszcze kilka dni i rozerwałyby Twój narząd ochraniający wnętrzności, jednocześnie odsłaniając wszystko co masz w sobie, włącznie z sercem, które nie wygląda dobrze. Nie poznałby go nawet chirurg, tak jest zranione. Upewniasz się tylko, czy wszystkie okna są szczelnie pozamykane, włączasz e-karaoke lub coś podobnego, zwiększasz głośność, ale nie do przesady i krzyczysz, zamiast śpiewać, z całych sił. Dopiero po uspokojeniu się, po kilkunastu piosenkach, zaczynasz ze spokojem wydawać z siebie nie okrzyki, a dźwięki przypominające śpiew. Przez duży kawał czasu zapominasz o wszystkim, nie jesteś sobą, grasz. Jesteś aktorem. Dobrze Ci z tym tak, że nie chcesz wracać do swojej postaci. Ale w musisz przeżyć życie. Po to istniejesz. Jesteś silna, dasz radę..
|
Dodaj komentarz
