|
doszłam do wniosku, że miłość jest jak zwierzątko oczekiwane przez 10-letnie dziecko. prosimy, błagamy, przekonujemy o swojej odpowiedzialności, a nawet płaczemy, żeby tylko dostać wymarzonego pieska. wreszcie rodzice się litują i sprawiają nam słodkiego szczeniaczka. na początku jest fantastycznie. wyprowadzamy go, dbamy, karmimy, bawimy się z nim i spędzamy mnóstwo wolnego czasu w jego towarzystwie. nagle wkrótce mamy ochotę wyjść z kumplami i przyjaciółkami, tańczyć na dyskotekach, wracać nad ranem i chodzić do kina. psina czeka na nas, ale my mamy inne zajęcia. potem robi się nieznośny, dużo psoci, a my zaczynamy go nienawidzić. porzucamy go i po jakimś czasie znów błagamy o nowego, ślicznego szczeniaczka. / egoistyczna.suka
|
Dodaj komentarz
