Siedzisz w swojej twierdzy, przez pomyłkę nazwanej pokojem. I patrzysz w jeden punkt jak gdyby był to cel Twojego zycia... W twej pamięci przewija się czarno-biały film, który nie wnosi żadnych nowych scen. Rozmawiasz ze soba ale jest to wciąż ta sama rozmowa niemego do ściany, której świadkiem jest głucha cisza.... Nie pragniesz zbyt wiele... Masz jednak tą świadomość że to i tak za dużo. Rozgryzasz orzech, którym jestes ty ale wciążłamiesz sobie na nim zęby, uwazaj żebys nie stracił ich wszystkich bo wówczas nawetTy nie zniesiesz tego widoku ...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!