Jak to jest, że choć zostawiamy przeszłość za sobą, w pełnej świadomości czyniąc ją nieważną, pozwalając przeminąć? Jak to jest, że ona i tak nas znajduje, po tak długim czasie, po tak wielu przepaściach, że i tak chce nas ukarać ..Że pomimo dzielących nas setek godzin, I tak, w jednym ulotnym, skradzionym przez przypadek spojrzeniu, nagłym ukłuciem w płucach, wraca. Choć może nie wraca, może tylko przypomina, może tylko nie daje zapomnieć, czy to nie to samo?

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!