|
I wtedy postanowiła to zrobić. Wstała z krzesła na którym siedziała, powoli otworzyła okno w swoim mieszkaniu na 6 piętrze. Stanęła na parapecie, spojrzała w dół, całe życie przeleciało jej przed oczami. Powoli zsuwała się bliżej krawędzi, ręka już ledwo podtrzymywała jej ciężąr. Postanowiła jej ulżyć i puściła się. Poczuła ten cudowny wiatr we włosach, tą upragnioną wolność. I uderzyła o ziemię.
|
Dodaj komentarz
