|
Patrzył w niebo.Było słychać jak szlocha. Wspominająć chwile z osobą,którą tak bardzo kocha.Wszysko przepadło w jednym oka mgnieniu.Miłość w nim płonąca,znikła w duszy cieniu.Więzi ich łączące zostały zerwane,Jego uczucie do niej-srogo ukarane.Jedyna osoba,na której mu zależało.'Kocha mnie'-tak mu sie wydawało.Złamała mu serce z taką łatwością, nie licząc się wcale z Jego miłością.Gotów dla niej zginąć z uśmiechem na twarzy,o byciu z nią codziennie marzył.Kochać ją pragnie do końca życia,żyć dla niej-to sens Jego bycia.Bo jak się kocha,to mocno i szczerze.W takiej wciąż żyje wierze.Że nikim wyjątkowym dla niej nie był, ona zaś dla niego całym światem,wszystkim tym co kocha,na czym mu zależy.Zamknął ją w swym sercu,niczym w zamku wieży.Teraz stoi i płacze,mówiąc sam do siebie.Zdał sobie sprawę,że Jego szczęście ją jebie.Obiecał jej i sobie,że będzie ją bronił.Otarł ostatnie łzy,które dla niej uronił.Spojrzał w gwiazdy,było słychać jak szlocha.Skacząc z okna,krzyczał,że ją kocha.wane,Jeg
|
Dodaj komentarz
