|
Chciała umrzeć w miejscu
Gdzie kiedyś z nim była…
Poszła na skarpę i własnym oczom nie wierzyła…
Słyszała jego piękne wyznania
Płakała i była już bliska skonania…
Mówił: jej naprawdę nigdy nie kochałem…
To na Ciebie jedyną całe życie czekałem…
Tak ją te słowo mocno zabolało
Upadła na ziemię, nie wiedząc co się stało
Wyrzucała sobie swoją naiwność…
Wierzyła gdy mówił: to musi być miłość…
Otworzyła oczy i zobaczyła ją…
Patrzyła na nią i pomyślała
Że to ta sama dziewczyna
Która jej ukochanego odebrała…
Zerwała się nagle i biegła przed siebie
Krzyczała: nienawidzę Cię! Nie wybaczę Ci tego!
Zabrałaś mi wszystko… mojego kochanego!
Więcej powiedzieć nie zdołała
Wyjęła tabletki…
I jedna za drugą łykała…
Krzyknęła tylko:
Boże wiesz jakie jest moje marzenie…
posiedzę, poczekam na jego
spełnienie…
|
Dodaj komentarz
