|
Takie chwile pośród tego codziennego trudu,tej ciągłej walki o przetrwanie kiedy zatrzymuję się w epicentrum chaosu.Dochodzę do wniosków,dziękuje za to wszystko co mam.Gardzę kiedy odczuwam niedosyt,choć paradoksalnie wciąż chcę więcej.I kiedy coś idzie nie tak złoszczę się,tupie nogami,a w ostateczności mam ochotę uderzyć głową w mur.Staram się zachować spokój, rozwagę, a przede wszystkim dystans.Czysty umysł to stan,którego wciąż nie mogę dogonić.Zbyt wiele spraw wymyka mi się spod kontroli.Wyrozumiałość odchodzi na drugi plan.Nie mogę tolerować wszystkiego.Pewne rzeczy po prostu mnie drażnią.Co raz częściej nie możesz nic powiedzieć,bo zazwyczaj twoje słowa odbierane są jako atak.Nie miałam takiego zamiaru.Nie jestem po to żeby prawić Ci morały,ale po to żeby doradzić,naprowadzić na dobrą drogę kiedy z niej zboczysz,bo w Twoim wieku to normalne. Może nie zawsze świecę przykładem,ale zawsze chcę dla Ciebie jak najlepiej.Szkoda, że tego nie doceniasz i potrafisz się jedynie nadąsać :*
|
Dodaj komentarz
