|
Odgarnął włosy z mojego policzka i pocałował go, po czym wyszeptał: - Nie odejdę więcej, obiecuję. -Wyjaśnij mi czemu Cię nie było. -Mój ojciec... i nagle cisza, spuścił wzrok .- Ty nie masz ojca, ej, co jest? - Mam ojca. Dowiedziałem się kim on jest. On.. On jest bardzo ciężko chory. Zostało mu kilka dni życia, chciałem je z nim spędzić... zamarłam. Przytuliłam go. Wiem, że niepotrzebne były tu słowa. Usiedliśmy na skraju łóżka. Chwilę rozmawialiśmy o tym wszystkim, o jego ojcu, o szpitalu gdzie aktualnie jest i jak się dowiedział o jego istnieniu. Będzie musiał jechać tam jeszcze na tydzień, ale rozumiem. Cieszę się, że tak postępuję i będę go w tym wspierać. Pokochał swojego ojca- zbyt późno, ale pokochał. Tak jak ja kocham jego. [część 5.]
|
Dodaj komentarz
