 |
Patrzę sobie na tą smutną dziewczynę, którą ogień w oczach dawno zgasł, widzę jak bardzo życie dało jej popalić i z całego serca jej współczuję tego bólu jaki przeszła, spostrzegam smugi po rozmazanym tuszu gdzieś w okolicy kości policzkowej i te usta, złożone ni w smutny grymas, ni w uśmiech- jakby obojętne. Spuszczam wzrok z lustra i idę dalej.
|
Dodaj komentarz
