Nie chciałam się do tego przyznać, ale przesiąkłam nadzieją. Teraz nie mam w sobie ani jednej jej kropli czuję się, jakby ktoś złapał mnie i ścisnął z całych sił, tak aby nie pozostało w środku nic, prócz gorzkiej prawdy. Nocami nie mogę spać, w dzień budzę się o tej samej porze i nasłuchuję kroków, które podejdą pod mój pokój.Czekam na wiadomości, które do tej pory, sprawiały, że gdy zamykałam oczy, nie widziałam tego, co widzę teraz.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!