|
CZ.31.. -a skąd wy to, kurwa możecie wiedzieć? spytałam. -czuję twój ból, kochanie. odrzekł tyler. -to dziecko, przecież nie chce mnie krzywdzić. ono, nawet nie wie, co to znaczy, kogoś ranić. powiedziałam. gdy poczułam, że damon zabił moje i tylera dziecko, natychmiast złapałam go za szyję i przycisnęłam do ściany, prawie go zabijając. -przejdzie ci.. powiedział damon. -gówno mi, kurwa przejdzie! zabiłeś niewinne dziecko, nienawidzę cię! odrzekłam, puszczając go i wychodząc z domu. -nienawidz.. rzekł tyler. -zamknij się! krzyknął damon. gdy byłam w lesie, zobaczyłam jakąś zjawę, a tą zjawą było moje dziecko. mówiło do mnie niesłychane rzeczy, np. żebym dołączyła do niego. zaczęłam się bać i pobiegłam szybko do domu. zastałam tam tylera, czekającego jakby na mnie. -boję się! odrzekłam mojemu chłopakowi. -czego? spytał. -ona mnie prześladuje, nęka, nie daje spokoju! odpowiedziałam. -ale kto?! spytał ponownie. -nasze dziecko! krzyknęłam.
|
Dodaj komentarz
