Z dwóch końców świata,dwa ciała spragnione biegną do siebie żądzą gonione. Spotkają się i złączą w żelaznym uścisku, jak gdyby bez siebie nie mogły już istnieć. Lecz gdy z nieba znikną srebrnych gwiazd kagańce, zaspokojeni kochankowie zakończą swe tańce. Nie będzie westchnień, użaleń i krzyków, bo każde z nich w swą stronę odejdzie po cichu. Zapomną o sobie i swoim dotyku, jak słońce o zmroku, jak księzyc - brzasku pomroków.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!