|
Gdyby mogła mnie teraz widzieć, z pewnością by mnie pokochała, mogę się założyć. Mogę się założyć, tak właśnie by uczyniła. Jak mogłaby mnie nie pokochać? Spójrzcie na mnie. Spójrzcie na mnie teraz. Jak wyglądam. Gdyby mogła mnie zobaczyć w tej chwili, czekającego na nią całe godziny przed umówioną porą; wypatrującego najmniejszego znaku czy odgłosu oznajmiającego jej przyjście. Zobaczyłaby moją żarliwość. Dostrzegłaby desperację w moim sercu. Gdyby mogła zobaczyć mnie właśnie teraz, z daleka, tak żebym nie wiedział, że patrzy na mnie, zobaczyłaby mnie takim, jakim naprawdę jestem. Jak mogłaby nie mieć wobec mnie jakichś uczuć? Jakichś.. chociaż może i nie. Może to jest.. chcę powiedzieć, że może jest coś odpychającego w takim zachowaniu. Nie wiem, na czym to dokładnie polega, lecz.. może jest.. coś odpychającego w tym, że ktoś jest zbyt żarliwy.. zbyt spragniony.. zbyt potrzebujący. Sam nie wiem. Jakaś.. konwulsja. Nie. Nie, nie to.. To nie to. To nie jest właściwe słowo. „Mieć konwulsje.”
|
Dodaj komentarz
