|
Kochałam Cię, wiesz? To dla Ciebie wstawałam o 6:00 rano i w wyciągniętym dresie szłam z Tobą biegać, a po tym wracaliśmy cicho do domu i u mnie albo u Ciebie piliśmy uwielbianą przez nas mrożoną kawę. Koniecznie bez cukru. A potem każdy z nas wracał do siebie, zajmował się własnymi sprawami. Każdego dnia o godzini 14:00 odbierałam smsa z pytaniem czy plany na wieczór są aktualne. Nawet mała, banalna emotikonka z buziaczkiem sprawiała, że się uśmiechałam, a w moim brzuchu szalało stadu motylków. Każdego wieczoru ubierałam się w najpiękniejszą sukienkę, którą dostałam od Ciebie. Wyjątkowo używałam cienia do powiek i pomarańczowego lakieru do paznokci. Spotykaliśmy się przy zwykłym brudnym przystanku autobusowym. A potem? Dwie godziny szliśmy za miasto, po to aby obejrzeć zachód słońca i wypić przemycaną lampkę wina i wznieść toast. Za siebie, za naszą miłość. Już tego nie ma. Sukienka się sprała, wino się skończyło, a skrzynka odbiorcza dawno jest już usunięta.
|
Dodaj komentarz
