|
CZ.3. Mój oddech stał się urywany, kiedy objął mnie ramionami. Przymknęłam oczy, bijąc się z własnymi myślami. Nadeszły pierwsze wątpliwości. Może jednak z nim zostac ... Przecież obiecał, że nigdy mnie nie opuści. Odwzajemniłam pocałunek. Pragnęłam byc blisko niego, z nim pod każdym możliwym względem, i on to wiedział. Był świadomy swojej przewagi. Wiedział, że mimo tego że mnie zostawił, zdradził, opuścił, zrównał z ziemią, prawie zabił ... Brakowało mi tego jego uśmiechu, jego pięknych niebieskich oczu, jego dotyku. W głowie kłębiły mi się setki faktów potwierdzającym to, jakim wielkim skurwysynem jest. Ale była tam też nadzieja, wspomnienia i ledwo żyjąca miłośc, która z każdym jego zapewnieniem, wyznaniem i prośbą dawała o sobie coraz mocniej znac. Jeszcze tylko chwila i nie będzie odwrotu. Znowu wyznał mi miłośc.
|
Dodaj komentarz
