|
cholera jasna, nie wiem, co się ze mną stało. kiedyś byłam inna. silniejsza. śmiałam się z uczuć, nie rozumiałam ich, uważałam za zbędne. bo po co mi coś, cokolwiek, skoro miałam wódkę i papierosy? był to mój zapalnik, moja beznadziejna egzystencja. od kolejnej imprezy do kolejnej. życie na pełnych obrotach, chociaż tak przeraźliwie puste w przerwach, gdy nie byłam pijana. łapałam się rozpaczliwie szans, by ktokolwiek się mną zainteresował. i nigdy, przenigdy, nie sądziłam, że to będziesz ty. od samego początku uważałam to za grę. ba, stworzyłam to grą. o mnie. śmiałam się raz za razem, gdy przegrywałeś, mówiąc, że stawka ciągle jest ta sama. zdziwiłeś mnie więc, kiedy powiedziałeś, że to koniec. że najzwyczajniej się wycofujesz. że masz dosyć patrzenia jak się zabijam. nie rozumiałeś, nie mogłeś wiedzieć, że żyłam tylko dlatego, że jako jedyny coś do mnie poczułeś. jako jedyny, z nich wszystkich, mnie pokochałeś. a ja przez własną głupotę pozwoliłam ci odejść.
|
Dodaj komentarz
