|
Nigdy nie myślałam nad tym jak umrę. Umrzeć z bezsilności wydaje się dobrym powodem. Zastanawiając się nad swoim życiem doszłam do wniosku, że nie jest one nic warte. Rozwijając się w grupie przyjaciół, zastanawiałam się jakie miejsce zajmuję w tym wszystkim. Bojąc się o to co przydarzy się następnego dnia, każdy krok stawiałam pomału. Życie nauczyło mnie, że spontaniczność nie przynosi korzyści, myślałam nad swoimi krokami. Poznałam co to znaczy ból cierpienie. Nie byłam zbyt przejęta do pewnego momentu własnym życiem. Dopiero niedawno zrozumiałam, że mogłabym to wszystko skończyć. Po co żyć skoro wszystko się sypie. Zostawić rodzinę, przyjaciół, problemy i odejść. Pożegnać to wszystko i odejść w zapomnienie..
|
Dodaj komentarz
