znów zamykam ksiązkę od matematyki i błagalnym wzrokiem patrzę na psa, wtedy ten czując mój smutek przychodzi ze smyczą i bezwzględnie ciągnie mnie na spacer. / doyouthinkyouknowme

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!