|
Gdy już byłam szczęśliwa i pełna euforii zabijał to wszystko jednym słowem. Znowu czułam się gorsza niż inne, a w głowie jedyną myślą było to, że nie jestem dość dobrą dziewczyną. Przejmowałam się każdym słowem, błędem, złym gestem, spojrzeniem, miną, wyrazem jego oczu, szczerością. Prawda była dla mnie tak bolesna że płakałam, często płakałam ,a przecież nie miałam powodu, to wszystko było w mej głowie, a sny były koszmarem w dzień. Nie potrafiłam odpoczywać, być taką jaką chce być, chociaż doskonale wiedziałam ,że chce się zmienić. Byłam słaba, bardzo łatwo się poddawałam, krytyka podcinała mi skrzydła, a przecież nie byłam sama..
|
Dodaj komentarz
