|
Wprowadziłam do swojego życia wiele, wiele zmian. Początkowo myślałam, że wielkich. Dziś wiem, że są one zbyt małe. Mam w sobie miliony emocji, a nie posiadam serca. Jak to możliwe?... Zrozumiałam, że ja wciąż na Niego czekam. Chciałabym dostawać od Niego słoneczne poranki, spacery tonące w milczeniu i nocne rozmowy o niczym. To właśnie Jego rękę chciałabym zamykać w swojej dłoni, w Jego oczach topić się i znikać. Jego łzami mogłabym się dławić, oddychać nimi, połykać je i leczyć. Być przy Nim i spędzić resztę życia. Bez wahania zgodziłabym się spotkać z Nim, uciec, żyć. Nie pojawił się jeszcze nikt, kto w jakimkolwiek stopniu potrafiłby Go dla mnie zastąpić. Nikt. Od nikogo innego nie chcę ciepła, troski. Niczyje usta nie sprawiały mi nigdy poczucia, że świat nie istnieje. Że nic dookoła się nie liczy, że nic nie ma. Tylko On.Tylko Jego smak, Jego spojrzenie i śmiech. Głos, spokojny oddech i duże, rozpalone dłonie. / ravennn
|
Dodaj komentarz
