"Kiedy przekwitły kwiaty i pocałunki, patrzy ona niespokojnie, coś się zmieniło, coś poszarzało, jakieś gwiazdy przygasły, zbladło jakieś słońce. Słowa zwiędły i zamieniły się w szeleszczące badyle: umarły róże i ukazały się ciernie. Spod świetnego stroju zgrzebna wyłazi podszewka: (...) Nikt do niej nie mówi miękkim głosem, nikt jej nie wita pocałunkiem, ani nie żegna wzruszonym spojrzeniem. Patrzą na mą jak na szatę albo na piec. Jest – to dobrze, nie ma jej – to leszcze lepiej. Zalękłym spojrzeniem patrzy na tego, który ją miał „nosić na rękach”. A ten stwór wałęsa się po domu (...) Jest niecierpliwy i opryskliwy, zawsze zmarszczony i odęty jak sowa. Lecz o dziwo! Tylko w domu jest taki.// "Kartki z kalendarza” K. Makuszyński.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!