Kolejny raz stoje i patrzę. Nie myslałam, że patrzenie boli. A jednak świat znów ze mną igra. Mami, kusi, nęci. A potem rani każąc patrzeć. Na szczęście. Cudze... szczęście./melanika

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!