Zdenerwowany poszedłem się przejść z moją ulubioną książką ,która pomaga mi pozbierać myśli. Muszę wymyślić jak się wymigać od tego dziwnego zakładu. Naprawdę nie chcę umawiać się z tą dziewczyną. Ale co mógłbym zrobić? Nic nie przychodziło mi do głowy. Niechętnie wyjąłem komórkę z kieszeni i zadzwoniłem na numer podany mi przez Adama. -Halo?-usłyszałem głos delikatny jak aksamit ,pieszczący moje zmysły. -Cześć. Jestem Dawid. Pamiętasz mnie?-zapytałem z pewnością siebie, ukrywające zaskoczenie wywołane reakcją na jej głos. -Nie za bardzo-powiedziała szczerze ,a moje serce zamarło. -Mamy razem niemiecki-oznajmiłem niepewnie, wstrzymując oddech. -Ach. To ty!-moje serce przyśpieszyło w nierównym tempie. Niemal czułem jej radość ,którą dało się usłyszeć w głosie. -Moglibyśmy się dzisiaj spotkać w parku?-zapytałem nie wierząc we własne szczęście. Byłem tak pewny jej odpowiedzi ,że już zacząłem iść w tym kierunku. -Ok.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!