|
po takim czasie ciągłego zmagania się z rzeczywistością,
którą mi stworzyłeś, udało mi się uodpornić.
na Ciebie, na ten ból.
już nie płacze.
czuję tylko ogromny żal i przeraźliwą pustkę,
bo w sercu wciąż mam niedosyt - Twojej miłości.
powoli uczę się o tym nie myśleć,
bo wiesz obojętność mniej boli.
|
Dodaj komentarz
