|
bolało. bardzo bolało, kiedy raz za razem, pozwalałeś mi odchodzić i płakać samotnej w poduszkę. nigdy, przenigdy nie dawałeś mi chwili wytchnienia. po trzech dniach cudownego szczęścia, musiałeś wbijać mi nóż w plecy, karząc tym samym za własne niepowodzenia. codziennie, bez żadnych wątpliwości, niszczyłeś mnie, by następnie zaczynać odbudowywać, składać moje popsute serce i rozedrgane nerwy. a gdy wreszcie ci się udawało - byłam prawie taka, jak przedtem, znowu mnie zabijałeś. zrozum więc, dlaczego tym razem odchodzę już ostatni raz - i dlaczego robię to naprawdę. za dużo mi dałeś, za wiele odbierając.
|
Dodaj komentarz
