Spotkałam na mojej drodze Człowieka. Podążał w tę samą stronę. Byłam zmęczona, a On uśmiechem obdarzył moją twarz, podtrzymał moje ramię i pomógł mi wstać. Pytałam Go o drogę, ale nic nie powiedział, więc poszłam za Nim. Co jakiś czas odwracał się do mnie uśmiechając się tak jak Jezus do dziecka. I tak do dziś wędrując w słońcu i w deszczu, we mgle i w ciemności Szaleńczym sercem próbuję nie zgubić Jego cienia.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!