Wiadomość. Sms. Bezinteresowny, wirtualny uśmiech. Telefon. Pierwsze spotkanie. Wsłuchiwanie się w Jego głos. Wsłuchiwanie w każde słowo, jakby osobno znaczyły coś innego. Pierwsze muśnięcie dłoni o dłoń. Oswajanie się. Strach. Obawa. Pierwszy uśmiech przed lustrem. Szczęście. Pierwsze wyszeptane :' Cieszę się, że jesteś.' Nigdy nie będę ideałem, to nierealne. Umiem jedynie kochać. Przytulić. Ugotować obiad. Śmiać się do łez oglądając z Nim Chowdera. Wdychać Jego zapach pozostawiony na mojej szyi. Mieć nadzieję, że jestem choćby małym skrawkiem Jego życia. Gdybym mogła Mu powiedzieć, jak bardzo się cieszę, że jest. I jak bardzo się boję, że przestanie być... ” — jak śliwka w kompocie...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!