Cz. 2 |nagle zobaczyła szereg okienek z jego imieniem. Wzięła głęboki wdech i zaczęła po kolei je otwierać i czytać. Stare wiadomości. Jeszcze za czasów, kiedy coś dla niego znaczyła. Nie płakała. Nie miała nawet łez w oczach. Całymi dniami oszukiwała się, że będzie dobrze – dzisiaj w to uwierzyła. Przeczytała wszystkie wiadomości. Po czym wyciągnęła kartę i przytrzymując ją nad popielniczką podpalała ją powoli. Karta zapłonęła i tylko wtedy poczuła łzę spływającą po jej bladym poliku. Nie chodziło o startkówkę która właśnie topiła się w płomieniach, tylko o część jej wspomnień, które właśnie świadomie niszczyła.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!