|
Stali w parku, oboje. Niedługo już miało ich nie być, mieli być osobno. Dziewczyna postanowiła się z nim rozstać, nie chciała dłużej tego ciągnąć. Kiedy mu to powiedziała prosto w twarz, on wpatrywał się w nią i nawet nie drgnął. ' na co czekasz? ' zapytała go po cichu. ' czekam, aż mnie uszczypniesz, powiesz, że to nieprawda, że to głupi żart, powiesz, że mamy prima aprilis, i chciałaś mi zrobić psikusa. Powiedz, że tak jest. Powiedz mi, że żartujesz. Proszę.' z jego oczu wypłynęły słone łzy. Nigdy nie przypuszczała, że doprowadzi chłopaka do płaczu, ale już postanowiła, mogła być zimną suką, ale wolała być taka i wolna, szczęśliwa, niż uległa i zakłamana, nieszczęśliwa w tym związku. ' wybacz, ja już dłużej nie mogę. ' powiedziała odwracając się do niego plecami. Próbował ją złapać za ramię, przytrzymać, ale ona się wyrwała i poszła dalej, przed siebie. On stał wciąż w miejscu, patrzył jak odchodzi jego życie, szczęście, wszystko co miał. Płakał, ale musiał być twardy. Musiał.
|
Dodaj komentarz
