|
wiem to juz na sto procent że nie czuje już tego co przed kilko miesiącami... sobotnie po połódnię spędzone razem po prostu jak kumple idziemy przez las szturchamy się śmiejemy się razem z kumpli co zachowują się jak dzikusy... ale gdy wrócę już do domu położę się zmęczona na łózko powracają te motylki w brzuchu te myśli jak było dobrze jak byliśmy razem ... ale najbardziej uwielbiam ten moment gdy idziemy sami z tyłu za ekipą i czuję ten jego przeszywający wzrok mnie na wylot ... było tak jak na początku chciał mnie poznać patrząc się na mnie następnie podbiega lekko szturcha tak daje znak że jest koło mnie i zaczyna się bardzo długa rozmowa aż celu który se wyznaczyliśmy a jest to ławką nad jeziorem gdzie pierwszy raz go zobaczyłam i od tamtej pory był on cały czas w mych myślach ... a główna myśl była czy mnie zauważył
|
Dodaj komentarz
