|
Miłość bez wzajemności to coś co najbardziej rani nasze serca. To taka zakazana miłość, czasami platoniczna - mijająca, a czasami prawdziwa - trwająca. Wtedy człowiek 'rozkłada się na ziemi i jęczy'. To niesamowity ból. Niesamowity strach i nadludzka wytrzymałość wymieszana z naiwnością. Człowiek 'odłączony' od obiektu westchnień umiera, jest jak te papużki-nierozłączki. Pragnie choć usłyszeć głos ukochanej, zobaczyć gdzieś przechodzącego. To okres, w którym wszystko przypomina Ci tylko jedną osobę. Zdarzają się niesamowite rzeczy i to wszystko nagle z podwojoną siłą uderza w serce. Powinno się próbować stopniowo omijać miejsce wspomnień. Wspominać tylko dobrze chwile, jednak przestać o tym myśleć. Czasami pomaga usunięcie całkowitych kontaktów z ową osobą, ale czasami lepiej jest tą miłość z siebie wydusić wprost na obiekt westchnień. To zjawisko częste w środowisku młodzieżowym, niezaraźliwe, ale naprawdę irytujące.
|
Dodaj komentarz
