nienawidzę spać, nienawidzę śnić. mimo tak długiej nieobecności w moim życiu, nadal pojawiasz się tam, w moich chorych wyobrażeniach, nocnych koszmarach. przypominam sobie chwile, nie te, w których raniłeś niemiłosiernie, ba, potrafiłeś podnieść dłoń, lecz te, gdzie otaczałeś mnie miłością, traktowałeś z szacunkiem, jak królewnę. nasze pocałunki, Twoje dłonie błądzące po mym ciele, oczywiście, niektóre zakamarki omijane, definitywny zakaz rozumiałeś idealnie, błękit tęczówek, wpatrzonych we mnie, głos szczepczący cicho 'Kocham Cię Skarbku'.
|