Pamiętam jak dziś. Słońce łaskotało nas swymi promieniami, leżeliśmy na pomoście i razem się śmialiśmy, a woda niosła nasze słowa daleko na drugi brzeg. Byłeś jak zwykle uroczy i kochany, w twoich policzkach widać było te szaleńcze dołeczki od uśmiechu. Jednak w ułamku sekundy zerwałeś się na równe nogi i powiedziałeś, że to koniec. Byłam w szoku. A Ty jak to uargumentowałeś? A tak, że tak nie można. Szczęśliwym nie można być, od kiedy. ?

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!