pamiętam, jak się rozstawaliśmy. jak mówił, że odchodzi perfidnie podniesionym głosem, na środku miasta przy tysiącach osób. jak uśmiechał się kretyńsko z chorą satysfakcją, podczas kiedy ja jedynie przygryzałam dolną wargę. nie płakałam. dziwiłam się tylko sobie, jak mogłam związać się i pokochać człowieka, który jest na tyle niedojrzały, żeby zrywać na pokaz.
|