Tego ranka budzisz się a promień uderza twoją twarz Rozmazany makijaż podczas gdy leżymy w przebudzeniu destrukcji Cichutko kochanie, mów cicho, powiedz mi, że będzie ci przykro Że popchnęłaś mnie ostatniej nocy na stół z kawą Więc ja mogłem cię odepchnąć Spróbuj mnie dotknąć to będę mógł krzyczeć na ciebie abyś mnie nie dotykała Wybiegnij z pokoju to będę podążał za tobą jak zagubiony szczeniak Kochanie, bez ciebie jestem nikim, jestem taki zagubiony, przytul mnie Potem powiedz mi jak okropny jestem ale że mimo tego zawsze będziesz mnie kochać Później po tym wszystkim popchnij mnie w następstwo niszczącej ścieżki, na której jesteśmy Dwóch psychopatów ale wiemy, że nie ważne ile noży wbijemy sobie w plecy To i tak je zachowamy bo mamy takie szczęście Razem, przenosimy góry, nie pozbywajmy się tych kretowisk Uderzyłaś mnie dwa razy, tak ale kto to liczy?

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!