|
rozdział ósmy.cz,1
Na szczęście złapał ją Rafał.-Uważaj trochę kochanie,bo mi się nie daj Bóg zabijesz.-Sorka.Wróciła do swojego pokoju.Włożyła zielone rurki,żółtą bluzkę,trampki,rozpuściła i wysuszyła swoje ciemne blond włosy,nałożyła lekki makijaż.Wyszła na korytarz,poprawiła swoje włosy w lustrze,któro wisiała na ścianie przed pokojem Rafała.Wyciągneła rękę w kierunku klamki,nagle usłyszała,że ktoś ją woła.-Zaczekaj-to był Damian-miałabyś czas,by chwilę pogadać?-Pogadać,a niby o czym?Przecież ja mam tylko 15 lat,a ty jesteś jakieś 3 lata starszy,na jaki temat mielibyśmy niby rozmawiać.?O szkole.?-Nie o szkole, o tobie.-O mnie?-Tak,powiedz.Kochasz Rafała?-Czy go kocham?Co za pytanie,jasne ,że tak.!-Aha.-warknął Damian.Wtedy drzwi od pokoju Rafała otworzyły się .Stanął w nich on,chwycił Monikę za rękę i wciągnął ją do swojego pokoju,zostawiając Damiana za drzwiami.-Kocie przestań!-mówiła ,próbując wyrwać się z jego objęć.Nie dała rady,trzymał ją mocno,zaczął całować,/terrorkaxxcs
|
Dodaj komentarz
marionetkaczasu:
Dawaj następną część xd
