Włóczę się sama w otwartej przestrzeni rozglądając się za ludzką trasą , wzdłuż krawędzi satelity , tracąc szlak na tym pustym niebie . Jestem ofiarą duchów tej galaktyki zatracając siebie w tym uniesieniu . Żaden zegar nie tyka , aby wskazać godzinę . Wszystko płynie poprzez dzień i noc . Żaden hałas nie zakłóca mojej spokojnej gwiazdy . Mam dużo siły , mogę iść tak daleko lecąc w brak grawitacji , czując klimaty wieczności . To jest lekcja , której musiałam się nauczyć . To jest skarb , który musiałam odkryć . Jestem posiadaczem ziemi niczyjej , królową zamku zrobionego z piasku . Występując na prądzie wszechświata może któregoś dnia spotkam kogoś jeszcze . Wiem , że tak , ale do tego czasu tutaj na mojej gwieździe jestem tylko rozbitkiem .

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!