|
Doceniam swoje życie właśnie gdy poznaję takich ludzi. Gdy poznaję kogoś, kto swoją matkę i chłopaka może odwiedzać tylko na cmentarzu. Cenię takie osoby jaką jest ona. Przeszła więcej operacji, niż mało kto, a nadal potrafi chodzić z uśmiechem na twarzy. Jest po części niepełnosprawna, a umie mnie pocieszać i pomagać, gdy ja wyolbrzymiam swój mały, banalny problem. Niesamowita i pełna radości, której mi brak mimo tego, że w porównaniu do niej, mam wspaniałe życie.
|
Dodaj komentarz
