|
mam ochotę wybuchnąć niekontrolowanym śmiechem,
kiedy wracam do domu i zaczynam analizować naszą relację.
mijamy się pochłaniając się nawzajem wzorkiem.
stając przed sobą, odwracamy spojrzenia kiedy tylko się spotkają.
nie rozmawiamy ze sobą.
wymieniamy się tylko porozumiewawczymi sygnałami.
dotykamy się z każdą nadającą się okazją.
tylko po to, aby poczuć siebie nawzajem.
żadne z nas nie chce przyznać się, że nam zależy.
wiesz co jest najzabawniejsze?
że oboje doskonale wiemy, jak cholernie siebie pragniemy.
wiesz co jest najgorsze?
że czas, kiedy moglibyśmy być nawzajem szczęśliwi
marnujemy na jakieś tanie gierki ze strachu przed upokorzeniem.
|
Dodaj komentarz
