|
Życie jest jak słońce – wschodzi i zachodzi … a ja jestem wodą.
Sama nie wiem w co wierzę.
Myślisz o jutrze?
Co widzisz? … co słyszysz? … nadzieję? …
My ludzie żyjemy marzeniami choć dawno zmieniły się w proch.
Tak! – bo nawet w ciemnościach może pojawić się światło.
Co teraz? Do kogo się zwrócić?
Do gwiazd Kochanie … do gwiazd ….
Opromienią Cię nieziemskim światłem … będą świecić jeszcze jaśniej aby wskazać gdzie kierować wzrok.
|
Dodaj komentarz
