Przedostała się w parszywy czas, przez ulice zakażone bezradnością dni, przez korytarz betonowych spraw, pewność, że my, mimo wszystkich nieprzespanych nocy, mimo prawdy porzuconej na rozstajach dróg potrafimy w rzeczywisty sposób znaleźć się już... W domu będzie ogień, a do domu proste drogi. Wiodą słusznie moje stopy, nie zabraknie mi sił. Czas poplątał kroki jest łagodny i beztroski, ma zielone kocie oczy, tak samo, jak Ty.. Nauczyłam się umierać w sobie, nauczyłam się ukrywać cały strach.. Nie do wiary, że tak bardzo płonę, nie do wiary, że rozumiem każdy znak . // Sto tysięcy jednakowych miast - Coma

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!