“Sześć, osiem, piętnaście… poranne liczenie ran, i zmiana poplamionej poszewki, obietnica, że już nigdy więcej. Łatwo jest coś obiecać rano, przy świeżym umyśle. To nic, że to dla samego siebie i że gdy zapadnie noc o wszystkim zapomnimy. Wraz z mrokiem wracają lęki i smutki, których ściany pojąć nie mogą. W dzień maska na twarzy., ona już na stałe przyrosła do skóry i tylko czasem na krotką chwilę pęka, by znów wrócić na miejsce. Pamięć wymiata śmieci z zakamarków…”

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!