|
a kiedy siedziałam na parapecie z kubkiem gorącego kakao i patrząc na płatki śniegu, zatracałam się w myślach, nadbiegli oni ludzie dzięki którym znowu wraca uśmiech, ludzie którzy nie pozwolili mi znowu myśleć o Nim . Wystraszyli mnie tak nieziemsko rzucając śnieżką w okno, że całe kakao wylądowało na mnie. ale mimo to wykrzyczałam im jak bardzo ich kocham. !
|
Dodaj komentarz
